ผลสรุปของเรื่องนี้ คงหาข้อยุติไม่ได้ แต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นก็คือ ทุกฝ่ายกำลังหาทางใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์นี้ และฝ่ายใดจะชิงความได้เปรียบไว้มากกว่ากันนั้น ก็ต้องรอดูกันต่อไป
ประเด็นโจรใต้นั้น น่าจะเป็นประเด็นหนึ่งที่ถูกตัดทิ้งไปเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากศักยภาพในวันนี้ของฝ่ายนั้น น้อยเกินกว่าจะปฎิบัติการเช่นนี้ได้ และเป้าหมายของการปฎิบัติการ ก็เห็นชัดว่า ต้องการป่วนเป็นหลัก มิได้ต้องการทำลายให้เกิดผลสูงสุด
การหาความชอบธรรมให้ฝ่ายตนเเองว่า มิได้กระทำ และการหาความไม่ชอบธรรมให้ฝ่ายตรงกันข้าม ว่าเป็นผู้กระทำ ก็ดำเนินไปอย่างดุเดือด และผลต่อมาของกรณีเช่นนี้ หากยังมีการปฎิบัติการต่อไป วางระเบิดต่อไป บ้านเมืองก็คงวุ่นวาย และชะงักงันทางเศรษฐกิจ
ดาบนั้นย่อมมีสองคมเสมอ เมื่อคมหนึ่งมันบาดลึกเข้าไปในระบบเศรษฐกิจ การท่องเที่ยว การลงทุน อีกคมมันก็ย่อมบาดเข้าไปในเนื้อของผู้ที่ต้องการอำนาจ ไม่ว่าจะฝ่ายใด เพราะกลุ่มที่ชิงอำนาจกันอยู่นั้น ต้องการชิงความมั่งคั่งควบคู่กันไปด้วย เมื่อทุบหม้อข้าวเสียแล้ว ถึงจะได้อำนาจไป ก็ไม่มีอะไรให้สูบกิน แม้แต่สิ่งที่ตนมีอยู่ ก็จะร่อยหรอลงไปตามภาวะเศรษฐกิจด้วย
จึงเป็นโอกาศอันดี หากเหตุการณ์ยังคงวุ่นวายต่อไปเช่นนี้ ประชาชนจะรู้จักระมัดระวังตัว รู้อยู่ รู้กิน หัดประหยัดมัธยัส ระเบิดในเมืองหลวงมากๆลูกเข้า งานการในเมืองหลวงก็คงร่อยหรอ ห้างเจ๊ง โรงงานปิด ก็จะได้กลับบ้านไปหาหนทางเอาชีวิตรอด เลิกฟุ้งเฟ้อ ไปทำเศรษฐกิจพอเพียงกัน
เมื่อนักการเมือง แย่งอำนาจกันจนวุ่นวาย จะได้เป็นการเปิดศักราชของการปกครองใหม่ หาหนทางปกครองประเทศ โดยปราศจากไอ้เสือหิวพวกนี้ ประเทศอาจจะสงบสุขไปได้อีกมาก
หลายประเทศในโลกนี้ ตกอยู่ในภาวะวุ่นวายจากภัยก่อการร้าย ทั้งการก่อการร้ายภายในและภายนอก ประชาชาติเดียวกันขัดแย้งกัน ฆ่ากันเอง ต่างชาติมาช่วยฆ่า ต่างศาสนารบราฆ่าฟันกัน เมื่อเกิดศัตรู ก็เกิดมิตร กลุ่มคนที่มีแนวทางเดียวกัน จะร่วมมือกันเพื่อปกป้องกลุ่มของตน
แม้หวังตั้งสงบ จงเตรียบรบให้พร้อมสรร ศัตรูกล้ามาประจัญ ก็อาจสู้ริปูสลาย
โปรดจำภาษิตที่ล้นเกล้าล้นกระหม่อมรัชกาลที่หก พระราชทานไว้ให้
วันนี้บ้านเมืองเราเข้าสู่ภาวะที่คนไทยต้องร่วมกันสู้ จะแบ่งกันกี่ก๊กกี่เหล่า ก็แบ่งกันไป แล้วก็สู้กันไป เรื่องอย่างนี้มันเคยเกิดมาหลายครั้งหลายหนในแผ่นดินสยาม และมันจะเกิดต่อไปไม่รู้จบ กลุ่มใครชนะก็เอาแผ่นดินไป ใครแพ้ก็หัวซุกหัวซุนกันไป
ถามไอ้เหลี่ยมสิ ยามมันชนะ ศัตรูของมันหัวซุกหัวซุนแค่ไหน และวันนี้มันแพ้ มันหัวซุกหัวซุนแค่ไหน
แถมท้ายของตอบคำถามของท่าน ThaiTruth สักเล็กน้อย เพราะรู้สึกอยากตอบค่ะ
มันก็ยังมีข้อขัดแย้งในตัวนะครับ คนเราแก่ปูนนั้น ต่อให้ขี่ม้าขาวมาได้ แล้วจะอยู่ได้อีกกี่ปีเอง ไม่งั้นก็ต้องฟั่นเฟือนถึงจะบ้าพอ
นักการเมือง หรือผู้ฝักใฝ่ในอำนาจนั้น ต่อให้จวนจะถึงวาระสุดท้าย เขาก็ยังโลภและหวังในอำนาจ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ จะไม่รู้จักละวาง ดูตัวอย่างอดีตนายกบางคนที่โดนปฎิวัติลงจากเก้าอี้ ขนาดรู้ตัวว่าเป็นมะเร็งในระยะสุดท้าย ก็ยังยักแย่ยักยันไปหาเสียง เพื่อจะกลับเข้ามาสู้เพื่ออำนาจต่อ หรือนักการเมืองที่ป่วยด้วยโรคร้าย รู้ทั้งรู้ว่าเวลาของชีวิตใกล้จะหมดสิ้น ก็ยังยักแย่ยักยันต่อสู้ทางการเมือง บางท่านหอบหายใจเหมือนกบขาดน้ำน่าเวทนา ร่ำร้องขออย่าให้ปลดตนออกจากตำแหน่งรัฐมนตรี แล้วอีกไม่กี่วันก็สิ้นลม บางรายก็ออกมาต่อสู้ จนเขาหามไปนอนไอซียู แล้วก็หมดลมหายใจไปอย่างทรมาณ
อำนาจ ไม่เข้าใครออกใคร หากหลงอยู่ในอำนาจ ก็จะทำได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะดีหรือเลวค่ะ
