ไม่ได้ประชดนะครับแต่อยากเล่าให้ฟังถึงเด็กพวกนี้ว่าพวกเขาคิดอย่างไรเป็นอย่างไร
เท่าที่ผมได้คุยกับเด็กบางคนพวกนี้ที่เกาะติดเว็บหรือบุคคลที่เรียกตัวว่าอาจารย์ พวกนี้เป็นคนที่แข็งนอกอ่อนใน พอคุยไปสักพักก็เริ่มใช้คำว่า "คงว่า" "มั้ง" "น่าจะ" และมักจะเป็นเกือบทุกคน พวกนี้ได้รับอะไรมาผิดๆจากผู้ใหญ่ที่ตั้งใจใส่ยาพิษทางจิตใจให้โดยไม่อิงตรรกะที่แท้จริง
จะสังเกตุได้ว่าหนังสือและเว็บไซด์ค่ายนี้มักจะอ้างตรรกะแบบวนวงกลม (close loop) เช่นเจ้าไม่เคยทำนาแต่กินข้าวดังนั้น เจ้าเป็นหนี้บุญคุณชาวนา อะไรทำนองนี้ และเจ้าสำนักบางคนอ้างตัวเป็นนักประวัติศาสตร์ใกล้ที่เน้นประวัติศาสตร์ในช่วงหลังร้อยปีที่เน้นการเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นหลัก และได้แพร่บทความแบบพงศาวดารกระซิบเน้นเจ้าเป็นหลักอีกเช่นกัน การได้รู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้ทำให้เด็กบางคนเกิดความฮึกเหิมในการเรียนรู้ในทางที่เขาวางเอาไว้ และมองว่าในห้องเรียนมันไร้สาระ เรื่องในเว็บและกลุ่มนี่ซิของจริง
ด้วยการอ้างตรรกะแบบ close loop ทำให้เด็กที่ไม่เคยรู้เคยเรียนมาก่อนเกิดอาการ "ฮู้ไข่" เจ้าสำนักอย่างกับเป็นกูรู เด็กพวกนี้เกิดไม่ทันยุคที่ข่าวในพระราชสำนักมีภาพในหลวงทรงออกไปชนบททุกวัน เกิดไม่ทันเห็นภาพสมเด็จย่าและแพทย์อาสาออกไปในบ้านป่าชายแดน ทำให้เกิดความห่างจากสถาบันและชักจูงได้ง่าย แม้ให้ไม่ยืนในโรงหนังก็ทำ จากข่าวจะเห็นคุณภาพชีวิตแบ็คกราว์ดเด็กพวกนี้ได้ดี
ผมได้ทันเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ปี 16,19,35 แต่ให้ตายซิ ผมไม่เคยเห็นหัวไอ้พวกนี้เลย แต่พวกมันกล่าวอ้างเหมือนอยู่ในแกนนำคุมสถานะการณ์แบบไม่อายปาก ผมเคยเล่าเรื่องไอ้หัวโตถือไมค์ยุให้ผู้ชุมนุมยืนหยัดขณะที่มติของรุ่นใหญ่บอกให้สลายเพื่อรักษาสถานะการณ์เอาไว้ เชื่อไหมว่าไม่มีคนรู้เรื่องนี้เลย เล่าเรื่องไอ้หัวโตไม่ยอมเรียนหนังสือตั้งแต่เทอมแรกของปีหนึ่งที่หวังว่าจะเป็นอุทาหรสอนใจเด็กก็กลายเป็นเรื่องเทห์โครตๆของพวกนี้ไปเสียฉิบ โดนปั่นหัวจนสมองมันเสียไปหมดแล้ว
สรุปว่าเด็กบางคนกู่ไม่กลับแล้ว และเขาฉลาดที่จะเลือกเด็กที่มีปัญหาแบบไร้ต้นทุนเสียด้วย
