ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด

สมาชิกได้สนทนากันเรื่องพระเจ้าตากในหลายประเด็น ผมจึงคิดว่าตั้งเป็นหัวข้อเฉพาะไปเลยดีกว่า เพื่อจะชี้ว่าการเปลี่ยนแผ่นดินจากกรุึงธนบุรีมาเป็นรัตนโกสินทร์นั้น มีหลักฐานอะไรที่เราจะสอบค้นได้บ้าง

พวกล้มเจ้าใช้ความได้เปรียบที่ประวัติศาสตร์ไทยนั้นคลุมเครือ เอามาเสริมแต่งจนสามารถสร้างเป็นข้อกล่าวหาให้ร้ายสถาบันได้ ผมขอเสนอหลักฐานให้อ่านกันเอาเอง อ่านแล้วจะคิดอย่างไร เป็นสิทธิของท่าน

ประชุมพงศาวดารภาค ๓๙
http://th.wikisource.org/wiki/ประชุมพงศาวดาร_ภาคที่_๓๙
เรื่องจดหมายเหตุของคณะบาดหลวงฝรั่งเศส ซึ่งเข้ามาตั้งครั้งกรุงศรีอยุธยาตอนแผ่นดินพระเจ้าเอกทัศ กับครั้งกรุงธนบุรีแลกรุงรัตนโกสินทรตอนต้น

ก่อนจะอ่าน ขอเล่าประวัติของเอกสารสักเล็กน้อย
พวกบาทหลวงที่มาเผยแพร่ศาสนาในสยาม จะต้องส่งบันทึกเหตุการณ์กลับไปยังต้นสังกัด เอกสารชุดนี้มีมากมายมหาศาล สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ โปรดให้คัดมาจากฝรั่งเศส ดูเหมือนจะมียอร์ช เซแดสเป็นผู้ดำเนินการ จดหมายเหล่านี้ในทางวิชาการถือว่ามีความน่าเชื่อถือสูง เพราะเป็นรายงานที่ต่อเนื่อง ไม่ใช่เรื่องแต่งที่อาจจะใส่ความเห็นส่วนตัวลงไปได้อย่างแนบเนียน และเนื่องจากพวกบาทหลวงไม่ได้มีส่วนได้เสียกับเหตุการณ์ จึงน่าเชื่อว่าจะไม่มีการโกหก เว้นแต่รับฟังมาผิดก็จะรายงานไปผิด แต่การรายงานผิดอย่างนี้ เราสามารถตรวจสอบจากเอกสารอื่น หรือพิจารณาจากเนื้อความภายใน ก็พอจะประเมินความน่าเชื่อถือได้

รายงานเหล่านี้ ทำต่อเนื่องมาคั้งแต่สมัยพระนารายณ์มาจนกรุงแตก เข้าสู่กรุงธนบุรีและต่อมาถึงต้นรัชกาลที่ ๑ นับว่ามีความสำคัญและน่าอ่านมิใช่น้อย


ผมขอตัดตอนเฉพาะที่เกี่ยวกับพระเจ้าตากมาดังนี้
-------------------------------------
เรื่องพระเจ้าตากละราชสมบัติ และถูกปลงพระชนม์
จดหมายเหตุของมองซิเออร์เดอคูร์วิแยร์ วันที่ ๒๑ เดือนธันวาคม ค.ศ. ๑๗๘๒ (พ.ศ. ๒๓๒๕)

คนทั้งหลายคงจะอยากทราบการเกิดขบถขึ้นในเมืองไทย ข้าพเจ้าจะได้เล่าให้ฟังอย่างย่อ ๆตามเรื่องที่ข้าพเจ้าได้ทราบมาจากจดหมายที่มีผู้เขียนมาถึงข้าพเจ้าจากเมืองไทยบ้าง ได้ทราบมาจากข้าราชการไทยคน ๑ กับคนเข้ารีดคน ๑ ซึ่งได้มาพักอยู่ที่นี่ได้ เดือน ๑ แล้วบ้าง

เมื่อหลายปีล่วงมาแล้ว พระเจ้าตากได้กดขี่ใต้ฟ้าข้าแผ่นดินและชาวต่างประเทศ ที่เข้าไปอยู่หรือไปทำการค้าขายในเมืองไทยอย่างสาหัสมาก เมื่อปีกลายนี้พวกจีนซึ่งเคยได้ไปค้าขายในเมืองไทย ต้องละทิ้งทรัพย์สมบัติหนีไปหมดด้วยทนความกดขี่ของพระเจ้าตากไม่ไหว มาในปีนี้พระเจ้าตากซึ่งเสียพระสติแล้วนั้น ได้กลับกดขี่ข่มเหงพวกพลเมืองมากกว่าเก่าขึ้นอีกหลายเท่า บางทีก็จับพระสนมหรือพระราชโอรสผู้เปนรัชทายาท หรือข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ จำตรวนเสียบ้าง ลงพระอาญาเฆี่ยนเสียบ้าง แล้วแต่พระทัยจะฉุนเฉียวกลับกลอกอย่างไร ก็ทำเอาตามพระทัยทั้งสิ้น บางคนก็ถูกบังคับให้รับผิดในสิ่งที่ตัวไม่รู้เรื่องเลยก็มี เพื่อจะได้ ปรับผู้นั้นเกินกว่าจำนวนเงินที่ผู้นั้นจะมีให้ได้ บางคนก็ถูกพระเจ้าตากบังคับให้ซัดคนโน้นคนนี้ซึ่งหาความผิดมิได้แต่เปนคนที่มีเงิน เพื่อจะได้ปรับเอาเงินเข้าท้องพระคลังให้มาก ๆ ข้าราชการเข้ารีด ๒ คนได้ถูกซัดเช่นนี้ พระเจ้าตากก็ลงพระราชอาญาเฆี่ยน จนคน ๑ ทนความเจ็บปวดที่ถูกเฆี่ยนไม่ไหวก็เลยตาย

การที่พระ เจ้าตากทรงประพฤติเช่นนี้ ทำให้ราษฎรพลเมืองตลอดถึงเจ้าพนักงารข้าราชการเกลียดเปนอันมาก ข้าราชการบางคนซึ่งได้รับ ๆ รับสั่ง ให้ทำการข่มเหงต่าง ๆ ดังที่ข้าพเจ้าได้กล่าวมาแล้วนั้น ก็ลงปรึกษากันว่า " เราจะทำอย่างไรดี ถ้าเราไม่ทำตามรับสั่งเราก็จะถึงที่ตาย ถ้าเราคงทำตามรับสั่ง ราษฎรก็จะเกลียดเราเท่ากับที่เขาเกลียดพระเจ้าแผ่นดินอยู่แล้ว และเราก็คงจะไม่พ้นมือพวกราษฎรเปนแน่ " เมื่อข้าราชการได้ปรึกษากันดังนี้แล้ว จึงได้ตกลงกันจะยุให้ราษฎรเปนจลาจลขึ้น เพราะราษฎรก็คอยจะลุกอยู่แล้ว และเต็มใจที่จะทำตามคำแนะนำของข้าราชการเหล่านี้

ครั้นเวลา ๒ ยาม ข้าราชการกับราษฎรได้ตรงไปล้อมพระราชวังและได้พยายามที่จะเข้าไปในพระราชวังให้จงได้ แต่พวกทหารเข้ารีด ๓๖ คนซึ่งมีหน้าที่รักษาพระราชวัง ได้เอาปืนใหญ่ปืนเล็กและอาวุธต่าง ๆ ต่อสู้ และได้ต้านพวกจลาจลไว้จนตลอดสว่าง พวกจลาจลหาเข้าไปในพระราชวังได้ไม่ พวกจลาจลจึงได้ล้อมพระราชวังไว้มิให้ใครเข้าออกได้ รุ่งขึ้นพระเจ้าตากทรงเห็นว่าจะสู้พวกจลาจลไม่ได้เสียแล้ว จึงได้ทรงขอร้องจะทรงผนวช หัวหน้าพวกขบถก็ยอมให้พระเจ้าตากได้ทรงผนวชตามพระราชประสงค์

พระเจ้าตากจึงได้ปลงพระเกศา ทรงครองผ้าเหลือง แล้วจึงได้ทรงอนุญาตให้พวกขบถ เข้าไปในพระราชวังได้ ข้าราชการจึงได้นำความไปแจ้งต่อขุนนางสำคัญของเมืองนี้ ๒ คน ซึ่งเวลานั้นกำลังไปทัพทางเมืองเขมรและเมืองญวน ขุนนางทั้งสองนี้พอได้ทราบถึงเรื่องที่เกิดในกรุง ก็ได้จัดทหารและนายทหารให้รีบลงไปที่บางกอกโดยเร็ว พอทหารและนายทหารเหล่านี้ได้ลงมาถึงบางกอก ก็ได้มาเปลื้องผ้าเหลืองออกจากพระองค์พระเจ้าตาก แล้วได้เอาพระเจ้าตากจำตรวนไว้ อีกสองสามวันขุนนางที่สำคัญ ๒ คนนั้น คืออรรคมหาเสนาบดี และเปนแม่ทัพของกองทัพไทยก็ลงมาถึงบางกอก ขุนนางทั้งสองนี้เปนพี่น้องกัน ผู้พี่นั้นเปนอรรคมหาเสนาบดี พอได้มาถึงบางกอก* อาณาประชาราษฎรก็ได้อัญเชิญให้เสด็จขึ้นครองราชสมบัติทีเดียว
* ในภาษาฝรั่งเศสใช้คำว่า มาถึงเมืองไทย(Siam) ตั้งแต่ต้นเรื่องมาแล้วภาษา ฝรั่งเศสไม่ได้ออกชื่อกรุงธนบุรีเลย เคยแต่เรียกว่าบางกอก เพราะฉนั้นในที่นี้จึงใช้ ตามคำเดิมของภาษาฝรั่งเศสว่าบางกอก
------------
(ยังมีต่อ)

เมื่ออ่านแล้ว สิ่งที่ควรทำก็คือ อย่าเพิ่งเชื่อ จะเห็นว่า แม้แต่คนบันทึก ก็บอกว่าฟังเขามาอีกที ให้เก็บใจความสำคัญไว้ รอตรวจสอบกับหลักฐานอื่นๆ

เล่นเรื่องเก่า ก็สนุกตรงนี้แหละครับ

วันนี้ป่วยๆพรุ่งนี้มาอ่านนะ

มันเป็นแค่เรื่องเล่านะครับไม่มีการยืนยันว่าจริง เรื่องพระเจ้าตากมีหลายกระแสมาก
ปล.ข้อเขียนข้างบนผมเห็นว่าบางท่อนมิบังควรนะครับลบได้ก็ดี

เมื่อตอนเด็ก บ้านเกิดอยู่ไม่ไกลวัดอินทาราม(ใต้) ตลาดพลู ธนบุรี ไปเล่นกับเพื่อนๆที่วัดนี้บ่อยๆ หลายปีมาแล้ว อาจารย์นิธิ เอี้ยงศรีวงศ์ เขียนหนังสือเรื่อง การเมืองไทยสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี ได้ซื้อมาอ่าน ทำให้ได้รับความรู้เกี่ยวกับพระเจ้ากรุงธนบุรี มากทีเดียว

ต่อให้เป็นอย่างที่พวกล้มเจ้าอ้าง ผมก็ไม่เห็นว่าแปลกตรงไหน การแย่งชิงอำนาจเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นทั่วโลกทุกยุคทุกสมัย
แตกต่างเพียงแค่รูปแบบ อย่างคณะราษฎร์ขวัญใจพวกล้มเจ้า ก็แย่งชิงอำนาจมาจากร.7
คนแพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง จะมาปลุกปั่นอะไรกัน

จะสู้กับความเท็จ ต้องใช้ความจริง

พวกล้มเจ้าประโคมเรื่องพระเจ้าตากกันมาเป็นปีๆ ผมไม่เห็นว่าจะมีใครออกมาอธิบายให้ชัดๆ ว่าพวกมันตอแหล ใช้ความเงียบสู้อธรรมนั้น บางทีผมก็คิดว่าอาจจะไม่ได้ผล แต่จะใช้ความถ่อยไปสู้ความถ่อยกว่า ยิ่งไม่ดี

พงศาวดารเรื่องพระเจ้าตากกับพระราชวงศ์จักรีนั้น ในแวดวงวิชาการไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องพิกลพิการทางรัฐประศาสโยบายอะไรเลย เป็นเพียงเหตุที่เกิดในอดีตที่จะต้องอธิบายให้เข้าใจได้ เพื่อเป็นประโยชน์กับปัจจุบัน แต่ความคิดเห็นของชาวไทยบางส่วน ก็วนเวียนอยู่ในทางสองจิตสองใจ ว่าจะอธิบายหรือทำความเข้าใจประวัติศาสตร์ตอนนี้อย่างไร เป็นมาตั้งแต่เมื่อร้อยปีก่อน นั่นก็เพราะไม่สามารถเข้าถึงแหล่งข้อมูลที่จะช่วยให้คลายปมกังขา เรื่องนี้ทิ้งค้างมาจนกลายเป็นอาวุธให้พวกล้มเจ้าในปัจจุบัน ใช้ปั่นหัวสาวกเล่นเท่านั้นเอง

เจ้าตากนั้น มีคนรักมากเพราะท่านได้ทำเรื่องยิ่งใหญ่ไว้แก่ชาติไทย แต่เราจะอคติเพราะความเป็นวีระบุรุษของท่าน จนคิดว่าท่านจะต้องเป็นอมตะแตะต้องไม่ได้ ผิดพลาดไม่ได้นั้น ไม่ถูกต้อง และยิ่งไม่ถูกต้องที่เอาพระราชประวัติของท่านมาใส่ไคล้ราชวงศ์จักรี

ผมพยายามใช้หลักฐานที่ตรวจสอบได้มาเสนอ แต่ถึงขนาดเสนอให้ลบนั้นทำให้งง ผมมีความเข้าใจทางภาษาพอที่จะรู้ว่าอะไรคือการไม่บังควร แต่ท่านใดเห็นว่าตรงใหนไม่เหมาะสม โปรดชี้เป้า ผมจะลบให้ทันทีถ้าจุดที่ชี้เป็นเรื่องไม่เหมาะสม

ตามนั้น wrote:ต่อให้เป็นอย่างที่พวกล้มเจ้าอ้าง ผมก็ไม่เห็นว่าแปลกตรงไหน การแย่งชิงอำนาจเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นทั่วโลกทุกยุคทุกสมัย
แตกต่างเพียงแค่รูปแบบ อย่างคณะราษฎร์ขวัญใจพวกล้มเจ้า ก็แย่งชิงอำนาจมาจากร.7
คนแพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง จะมาปลุกปั่นอะไรกัน

ข้อเท็จจริงก็คือ ถ้ามองถึงการสถาปนาราชวงศจักรีขึ้นมาแทนราชวงศ์ธนบุรีแล้ว นี่ไม่ใช่การแย่งชิงอำนาจครับ ความจริงเป็นการขึ้นครองราชย์โดยมติมหาชนครั้งแรกในประวัติศาสตร์เสียด้วยซ้ำ

ผมขอข้ามมาเล่าถึงวันที่มีการสถาปนารัชกาลที่ ๑ เสียเลยเพื่อสนับสนุนทฤษฎีของผม

เจ้าพระยามหากษัตริยศึกนั้น เมื่อทราบเหตุจราจลที่บางกอก ท่านก็รีบยกทัพกลับ ในขณะนั้นท่านย่อมจะต้องพิจารณาว่า จะจัดการบ้านเมืองอย่างไร เราอาจจะคิดแบบหนังจีนว่า ท่านก็ยกลูกพระเจ้าตากขึ้นเป็นกษัตริย์ต่อสิ เรื่องมันไม่ง่ายอย่างนั้นครับ

กองทัพไทยยกมาถึงวัดสระแกแล้วก็พักค้างคืนที่นั่น วันรุ่งขึ้น สมเด็จเจ้าพระยาก็อาบน้ำสระผม ซึ่งทำให้ต่อมาวัดนั้นได้รับขนานนามใหม่ว่า วัดสระเกษ...ท่านอาบน้ำทำไม ตอบว่าการอาบน้ำนี้เป็นส่วนหนึ่งของพระราชพิธีราชาภิเษก หมายความว่า ท่านตัดสินใจขึ้นเป็นกษัตริย์
การชำระร่างกายของขุนนางผู้ใหญ่ จึงกลับกลายเป็นการสรงน้ำเพื่อให้บริสุทธิ์ เพื่อจะทรงครองราชย์ นี่เป็นสัญญลักษณ์ของการเปลี่ยนสภาวะ

จากนั้นก็ทรงยกทัพเข้ามากรุงธนบุรี ตามเส้นทางที่ปัจจุบันคือถนนบำรุงเมือง ถึงสมัยรัชกาลที่ ๖ มีการสร้างสะพานข้ามทางรถไฟตรงแถวนั้น ก็พระราชทานนามสะพานว่า สะพานกษัตริย์ศึก เพื่อเป็นอนุสรณ์

กองทัพยกมาจนถึงวัดโพธาราม เจ้าอาวาสซึ่งเป็นพระเถระผู้ใหญ่นำหมูข้าราชการและประชาชนต้อนรับ เชิญเสด็จข้ามแม่น้ำไปยังพระราชวัง

ทั้งหมดนี้ แสดงชัดว่า การที่รัชกาลที่หนึ่งเสด็จขึ้นครองราชย์นั้น เป็นไปตามความประสงค์ของมหาชน จึงมีการเตรียมการไว้ตั้งแต่เหยียบชานพระนคร เตรียมเส้นทางเข้าเมืองและประชุมผู้คนมาร่วมเฉลิมฉลอง

นี่ไม่ใช่รูปการณ์ของการยึดอำนาจ แต่เป็นการเชิญเสด็จขึ้นครองราชย์ ผมคิดว่าความต้องการจะให้สมเด็จเจ้าพระยาเป็นกษัตริย์นั้น คงจะได้ตกลงกันตั้งแต่ที่ส่งคนไปแจ้งข่าวแล้ว ถ้าใช้ภาษาแบบพงศาวดาร ก็ต้องบอกว่า ทรงเสด็จเข้ามาปราบทุกเข็ญแก่อาณาประชาราษฎร์

สิ่งนี้ตรงกันข้ามกับความเท็จที่พวกล้มเจ้ากล่าวหาว่าท่านแย่งอำนาจ

เหตุการณ์ต่อจากนั้น ยิ่งชี้ชัดว่าพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เป็นผู้นำที่ได้ใจประชาชนจนกระทั่งสามารถสร้างกรุงรัตนโกสินทร์ให้มั่นคง ตราบเท่าทุกวันนี้

ปาดหน้าซักนิด มารออ่านครับ

เห็นความตั้งใจจริง ของ คุณ จขกท. ล่ะครับ

เป็นกำลังใจให้ล่ะกันครับ

ส่วนไอ้พวกล้มเจ้า นี่ขอให้เจริญลงๆ ไปไวๆ และตายอย่างทรมานล่ะกัน

มีในหลวงประเสริฐ ขนาดนี้ ยังไม่วายจริงๆ ไม่รู้จะสรรหา คำไหน มาด่าพวกมันจริงๆ

ปาดได้ตามอัธยาศัยครับ กันชนผมหนา....อิอิ
-----------------------

การราชาภิเษกนั้น ต้องกระทำโดยสังเขป พระราชวังใหม่ก็สร้างอย่างสังเขปเช่นกัน แม้แต่กำแพงวังยังปักไม้ระเนียดเท่านั้นเอง ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะทัพพม่ามันรอขม้ำไทยอยู่

พม่าเตรียมกองทัพเข้ามาลองเชิงในทันทีที่ทรงครองราชย์ ผมคิดว่านี่คือสาเหตุสำคัญที่ไม่ยกลูกเจ้าตากขึ้นครองราชย์ ผมเดาว่าพฤติการณ์ของพระเจ้าตากสินในระหว่างทรงฟั่นเฟือนนั้น สุดที่ประชาชนจะทนได้ และน่าจะไม่ยอมรับเชื้อสายของท่านด้วย ยกขึ้นเมื่อไหร่ ก็กบฏกันอีกแน่ ฝ่ายหนึ่งต้องชำระเสี้ยนหนาม อีกฝ่ายก็ต้องป้องกันตัว เมืองหลวงใหม่ก็เพิ่งตั้งมาสิบห้าปี บ้านเมืองเหมือนอยู่บนเส้นด้าย แปลความว่าราชวงศ์ธนบุรีคงจะหมดบารมีโดยดุษฎีแล้วละ

พม่าเตรียมทัพอย่างรวดเร็ว ก็แสดงว่า มันพร้อมจะเข้าตีมาก่อนหน้านี้แล้ว ปกติของการสงครามในสมัยนั้น มีสิ่งบอกเหตุตือจะมีการเร่งทำนาเพื่อสะสมข้าวเปลือกเป็นเสบียง นั่นก็ต้องใช้เวลาร่วมครึ่งปี แปลว่ากองทัพนี้เตรียมไว้สำหรับโจมตีราชวงศ์ธนบุรีแล้ว แม้เริ่มรัชกาลใหม่พม่าก็คิดว่าความพรักพร้อมคงจะไม่มี

คือผมมีความคิดเห็นว่าทั้ง ร.1 พระเจ้าตาก และ กรมพระราชวังบวร ทั้ง3พระองค์ล้วนแต่เป็นที่ที่มีพระมหากรุณาธิคุณและพระกรุณาธิคุณต่อประเทศชาติของเราในบางครั้งพระองค์อาจตัดสินพระทัยทำบางเรื่องที่ผิดพลาดไปบ้างก็ไม่น่าจะนำมาเน้นมากนะครับถ้าไม่มีทั้ง3พระองค์เราคงไม่มีประเทศไทยดังเช่นทุกวันนี้ ถ้าคิดว่าผมคิดมากไปก็ขอโทษด้วยครับท่านเจ้าของกระทู้ ผมเสนอด้วยความหวังดีครับ

ที่วัดอินทาราม (วัดบางยี่เรือใต้)ตลาดพลู ธนบุรี มีอนุสาวรีย์พระเจ้าตากสินมหาราช
มีพระวิหารสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ
มีพระบรมรูปสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ ในพระอริยาบถทรงบำเพ็ญวิปัสสนาประดิษฐานใน "วิหารพระเจ้าตาก" วัดอินทาราม
อนุสาวรีย์สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ตั้งอยู่ที่วงเวียนใหญ่ ธนบุรี
กองทัพของเจ้าพระยาจักรีมาถึงธนบุรีในตอนเช้าในวันนั้น พรรคพวกบริวารก็ได้เตรียมการต้อนรับแล้วแห่แหนกันจากฝั่งตะวันออกไปยังฝั่งตะวันตกเข้าประทับอยู่ที่ศาลาลูกขุน "มีหมู่พฤฒามาตย์ราชกุุลกวีมุขเข้าเฝ้าพร้อมกัน" และในที่ประชุมขุนนนางนั้นก็ได้ปรึกษา "โทษ" ของพระเจ้ากรุงธนบุรี จำเลยคือพระเจ้ากรุงธนบุรีอาจถูกพันธนาการอยู่ในที่นั้นด้วย มีการกล่าวโทษพระองค์ด้วยประการต่างๆ ในขณะที่อำนาจที่แท้จริงตกอยู่ในมือของเจ้าพระยาจักรีเสียแล้ว การไต่สวนที่ทำให้ดูประหนึ่งเป็นมติความเห็นชอบของชนชั้นผู้นำก็สิ้นสุดลง
..จึงมีรับสั่่งให้เอาไปประหารชีวิตสำเร็จโทษเสีย เพชฌฆาตกับผู้คุม ก็ลากเอาตัวขึ้นแคร่หามไปกับทั้งสังขลิกพันธนาการ เจ้าตากสินจึงว่าแก่ผู้คุมเพชรฆาตว่า ตัวเราก็สิ้นบุญจะถึงที่ตายแล้ว ช่วยพาเราแวะเข้าไปหาท่านผู้สำเร็จราชการ จะขอเจรจาด้วยสักสองสามคำ ผู้คุมก็ให้หามเข้ามา ครั้นได้ทอดพระเนตรเห็นจึงโบกพระหัตถ์มิให้นำเข้ามาเฝ้า ผู้คุมและเพชรฆาตก็ให้หามออกไปนอกพระราชวัง ถึงหน้าป้อมวิชัยประสิทธิ์ ก็ประหารชีวิตตัดศีรษะเสีย ถึงแก่พิราลัย จึงรับสั่งให้เอาศพไปฝังไว้ ณ วัดบางยี่เรือใต้ ปุัจจุบันคือวัดอินทาราม ตลาดพลู ธนบุรี
จากตอนหนึ่งของหนังสือ การเมืองไทยสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี หน้า 574
ของนิธิ เอียวศรีวงศ์

อีกประการหนึ่งที่ผมเชื่อก็คือ การเห็นพ้องต้องกันของสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ และการขึ้นครองราชย์ของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๑ ครับ

อันนี้มีพื้นฐานจากการที่สมเด็จพระเจ้าตากสินฯ ท่านไม่ได้ทรงสืบเชื้อสายมาจากเจ้าทางใด กำเนิดเป็นเพียงสามัญชน ไม่ใช่ว่าท่านไม่ทรงปรีชาสามารถนะครับ ท่านทรงปรีชามาก แต่ในสมัยโบราณคุณสมบัติที่สำคัญอย่างหนึ่งของผู้นำคือ ชาติกำเนิด น้อยนักที่เก่งเพียงอย่างเดียวแล้วจะเป็นผู้นำได้ตลอดรอดฝั่ง เพราะก็จะมีการกระด้างกระเดื่องของผู้ที่เคยมีศักดิ์สูงกว่าอยู่เสมอ ๆ และถ้ามองในระยะยาว กลุ่มที่สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์บ้านพลูหลวงก็น่าจะยังมี และอาจจะกลับมาใช้ข้ออ้างนี้เมื่อไรก็ได้

ในขณะที่ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๑ ท่านทรงสืบสายราชวงศ์พระร่วง ทั้งความปรีชาสามารถก็มิได้ยิ่งหย่อนไปกว่า หากได้ขึ้นครองราชย์เป็นผู้นำ ก็น่าจะช่วยให้ตัดเรื่องการแย่งชิงและความร้าวฉานภายในได้ในระดับหนึ่ง ทั้งยังทรงมีกองหนุนที่เข้มแข็งมาก ๆ อย่างกรมพระราชวังบวรฯ เป็นหลักให้พิงด้วย ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าทรง"สมยอม" ในเรื่องการผลัดแผ่นดินกัน แต่ถ้าจะยกให้เฉย ๆ เลย ก็ไม่พ้นข้อครหาเรื่องการสืบราชสมบัติอีก เพราะตามมณเฑียรบาลก็ต้องต่อให้ลูกหรือไม่ก็คนในสายโลหิตเดียวกัน จะข้ามมาแบบนี้ก็ต้องใช้วิธีปราบดาภิเษกเพียงอย่างเดียว

ส่วนที่ว่าถ้าเป็นการสมยอม ทำไมต้องสำเร็จโทษ และประหารเหล่าพระบรมวงศานุวงศ์ และผู้จงรักภักดี ต้องไม่ลืมว่า สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เป็นข้อมูลชั้นทุติยภูมิทั้งสิ้น กล่าวคือไม่มีใครรู้เรื่องแท้จริง ณ ที่เกิดเหตุมาบอกให้เราทราบ จึงมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นเพียงแค่การบันทึกเรื่องราวเพื่อบังหน้า สมเด็จพระเจ้าตากสินฯ อาจจะทรงเพียงแค่ออกผนวช กลุ่มพระบรมวงศานุวงศ์อาจจะได้รับการชุบเลี้ยงแบบเงียบ ๆ และกลุ่มข้าราชบริพารก็แยกย้ายกัน ซึ่งก็เป็นไปได้ที่จะไม่มีใครรู้จัก เพราะในสมัยก่อน ประชาชนทั่วไปไม่มีสิทธิ์มองพระพักตร์ท่านโดยตรงอยู่แล้ว การจะไม่รู้จักหน้าต่อให้เดินผ่านสวนกันก็ย่อมเป็นไปได้ และหลักฐานอีกอย่างคือ การที่มีผู้สืบเชื้อสายต่อมา ทั้งในส่วนของพระเจ้าตากสินฯ และข้าราชบริพาร (เช่น พระยาพิชัยฯ) ที่มีลูกหลานสืบมาถึงปัจจุบัน ถ้าจะตัดรากถอนโคนกันจริง ๆ ต้องประหารกันไม่ให้เหลือสืบทอดแบบของจีนไปแล้ว

อันนี้สันนิษฐานของผมล้วน ๆ เลย

ผมไม่เห็นด้วยกับนายนิธิ การประหารราชวงค์ตั้งแต่โบราณมาไทยไม่ตัดหัวครับจะใช่วิธีตีด้วยท่อนไม้จัน

พม่าให้เวลาเราแค่สองปี คิดเป็นเดือนก็ยี่สิบกว่าเดือน เวลาเท่านั้น พม่าได้ทำสิ่งที่จะเป็นประวัติศาสตร์สำคัญทางการทหาร คือยกทัพแสนสี่หมื่นคนเข้ามา ดังที่รู้จักกันว่าสงครามเก้าทัพ เวลาสองปีที่มีนั้น นับว่าน้อยนัก เรารวบรวมคนได้เพียงเจ็ดหมื่น แต่ด้วยการวางแผนที่ชาญฉลาด ทัพพม่าก็แตกพ่ายทุกด้าน

ท่านสามารถอ่านรายละเอียดเรื่องนี้ได้ เพียงแต่พิมพ์คำว่าศึกเก้าทัพ หรือสงครามเก้าทัพ ให้พี่กูเกิ้ลหาให้นะครับ

ผมจะย้อนกลับไปปลายรัชกาลพระเจ้าตากต่อ โดยชวนให้อ่านบันทึกบาทหลวงต่ออีกหน่อย
สำหรับความกังวลของมิตรสหายนั้น จะบอกว่าเซ้นสิถีพก็อาจจะไม่ถูกต้องนัก แต่ผมก็ทราบว่าประเพณีคนไทย ไม่จำเป็นจะไม่คุยเรื่องพระเจ้าแผ่นดิน

อย่างไรก็ตาม เรื่องพระเจ้าตากกับราชวงศ์จักรีนั้น ปัจจุบันได้ถูกบิดเบือนจนเราจะวางเฉยมิได้ ถ้าเราไม่แสดงหลักฐานว่าพวกล้มเจ้ามันตอแหล มันก็จะลำพองว่าที่มันแหลนั้นคือความจริง เพราะไม่มีคนมาค้าน พวกมันเชื่อกระทั่งพอผมบอกว่าเจ้าตากเสียสติ นายเวรแดงนิยมตักขี้ยังไม่เชื่อ ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องที่รู้กันอยู่ทั่วไป

ผมชวนคุยเรื่องนี้ ก็เพราะต้องการให้ปรากฏว่า แหลไปเหอะ ข้าจะตบแหลทีหลังเอง

Rocky_man wrote:ผมไม่เห็นด้วยกับนายนิธิ การประหารราชวงค์ตั้งแต่โบราณมาไทยไม่ตัดหัวครับจะใช่วิธีตีด้วยท่อนไม้จัน

ถูกต้องครับ แม้สมเด็จพระเจ้าตากสินฯ จะมิได้ทรงเป็นเจ้าแต่กำเนิด แต่ ณ วันนั้นท่านอยู่ในสถานะเจ้าแล้ว ตามโบราณราชประเพณี ไม่สามารถสำเร็จโทษได้ด้วยการบั่นคอ ต้องใช้ท่อนจันแล้วคลุมถุงอย่างเดียว

อย่างหม่อมไกรสรซึ่งสืบเชื้อสายพระเจ้าตากสินฯ ก็ถูกสำเร็จโทษด้วยท่อนจัน

baezae wrote:อีกประการหนึ่งที่ผมเชื่อก็คือ การเห็นพ้องต้องกันของสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ และการขึ้นครองราชย์ของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๑ ครับ

อันนี้มีพื้นฐานจากการที่สมเด็จพระเจ้าตากสินฯ ท่านไม่ได้ทรงสืบเชื้อสายมาจากเจ้าทางใด กำเนิดเป็นเพียงสามัญชน ไม่ใช่ว่าท่านไม่ทรงปรีชาสามารถนะครับ ท่านทรงปรีชามาก แต่ในสมัยโบราณคุณสมบัติที่สำคัญอย่างหนึ่งของผู้นำคือ ชาติกำเนิด น้อยนักที่เก่งเพียงอย่างเดียวแล้วจะเป็นผู้นำได้ตลอดรอดฝั่ง เพราะก็จะมีการกระด้างกระเดื่องของผู้ที่เคยมีศักดิ์สูงกว่าอยู่เสมอ ๆ และถ้ามองในระยะยาว กลุ่มที่สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์บ้านพลูหลวงก็น่าจะยังมี และอาจจะกลับมาใช้ข้ออ้างนี้เมื่อไรก็ได้

ในขณะที่ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๑ ท่านทรงสืบสายราชวงศ์พระร่วง ทั้งความปรีชาสามารถก็มิได้ยิ่งหย่อนไปกว่า หากได้ขึ้นครองราชย์เป็นผู้นำ ก็น่าจะช่วยให้ตัดเรื่องการแย่งชิงและความร้าวฉานภายในได้ในระดับหนึ่ง ทั้งยังทรงมีกองหนุนที่เข้มแข็งมาก ๆ อย่างกรมพระราชวังบวรฯ เป็นหลักให้พิงด้วย ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าทรง"สมยอม" ในเรื่องการผลัดแผ่นดินกัน แต่ถ้าจะยกให้เฉย ๆ เลย ก็ไม่พ้นข้อครหาเรื่องการสืบราชสมบัติอีก เพราะตามมณเฑียรบาลก็ต้องต่อให้ลูกหรือไม่ก็คนในสายโลหิตเดียวกัน จะข้ามมาแบบนี้ก็ต้องใช้วิธีปราบดาภิเษกเพียงอย่างเดียว

ส่วนที่ว่าถ้าเป็นการสมยอม ทำไมต้องสำเร็จโทษ และประหารเหล่าพระบรมวงศานุวงศ์ และผู้จงรักภักดี ต้องไม่ลืมว่า สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เป็นข้อมูลชั้นทุติยภูมิทั้งสิ้น กล่าวคือไม่มีใครรู้เรื่องแท้จริง ณ ที่เกิดเหตุมาบอกให้เราทราบ จึงมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นเพียงแค่การบันทึกเรื่องราวเพื่อบังหน้า สมเด็จพระเจ้าตากสินฯ อาจจะทรงเพียงแค่ออกผนวช กลุ่มพระบรมวงศานุวงศ์อาจจะได้รับการชุบเลี้ยงแบบเงียบ ๆ และกลุ่มข้าราชบริพารก็แยกย้ายกัน ซึ่งก็เป็นไปได้ที่จะไม่มีใครรู้จัก เพราะในสมัยก่อน ประชาชนทั่วไปไม่มีสิทธิ์มองพระพักตร์ท่านโดยตรงอยู่แล้ว การจะไม่รู้จักหน้าต่อให้เดินผ่านสวนกันก็ย่อมเป็นไปได้ และหลักฐานอีกอย่างคือ การที่มีผู้สืบเชื้อสายต่อมา ทั้งในส่วนของพระเจ้าตากสินฯ และข้าราชบริพาร (เช่น พระยาพิชัยฯ) ที่มีลูกหลานสืบมาถึงปัจจุบัน ถ้าจะตัดรากถอนโคนกันจริง ๆ ต้องประหารกันไม่ให้เหลือสืบทอดแบบของจีนไปแล้ว

อันนี้สันนิษฐานของผมล้วน ๆ เลย

ผมเห็นด้วยครับเพราะตามตำนานพื้นบ้านที่อ.ไชยาจ.สุราษฎร์ธานีมีอยู่ว่า ปลายสมัยพระเจ้าตากช่วงที่บ้านเมืองวุ่นวายได้ทรงส่งหนังสือเรียกตัวให้เจ้าเมืองไชยาในขณะนั้นคือ พระยาวิชิตภัคดีศีพิชัยสงคราม(อยาจจะผิดนิดหน่อยในเรื่องตำแน่งท่านเอาเป็นว่าท่านเป็นเจ้าเมื่อใไชยาที่เป็น1ในทหาร500ที่ตีผ่าวงลอมออกจากกรุงเก่าส่งมาเป็นเจ้าเมืองไชยาเพื่อคอยจับตามองความเดลื่อนไหวของเจ้าเมืองนครศรีธรรมราชคนเก่า)ทรงสั่งให้เจ้าเมืองไชยายกทัพของเมืองไชยาไปยังกรุงธนบุรีแต่การเดินทาง600กิโลเมตรสมัยก่อนมันยากกว่าจะไปถึงก็เป็นสมัยร.1แล้ว ทางด้านร.1 เมืองเห็นเช่นนั้นก็ทรงถามว่าเจ้าเมืองไชยายกทัพไปทำไมเจ้าเมืองไชยาตอบว่าไปเพื่อถวายพระพร ก็ทรงให้กลับมาดูแลเมืองไชยาเหมือนเดิม ผมคิดว่าหากต้องการกวาดล้างจริงๆเจ้าเมืองไชยาท่านนี้ไม่น่าจะรอดเพราะถือว่าเป็นคนสนิทพระเจ้าตากพอสมควรทีเดียว

นิธิเป็นนักเขียนมากกว่าเป็นนักวิชาการ เขาสร้างข้อเขียนแบบการตลาดนำแล้วให้สาวกอวยกันเป็นทอดๆ คือเรียกว่าเป็นปราชญ์แบบอวยกันเองก็คงจะไม่ผิด อันที่จริงความรู้ของเขามีไม่น้อย แต่การที่อยากจะซ่อนความเอาไว้ในนคารมเสียดสี ก็เลยทำให้เขียนได้แต่ความยอกย้อนแบบตื้นๆ

ข้อความที่ยกมานั้น นิธิไปตอนมาจากที่อื่น ผมขี้เกียจค้นว่ามาจากใหน แต่ในฐานะนักประวัติศาสตร์ เขาจะใช้ข้อความเหล่านี้ไม่ได้ เพราะมีที่ผิดสังเกตหลายอย่าง แต่เมื่อใจคนมันอยากจะทำชั่ว มันก็ข้ามความถูกต้องไปเสียอย่างมักง่าย

1 ข้อความเล่าว่า พระเจ้าตากเรียกพระเจ้าแผ่นดินพระองค์ใหม่ว่า ท่านผู้สำเร็จราชการ คำนี้จะไม่หลุดจากปากพระเจ้าตากเป็นอันขาด คนเขียนข้อความนี้นึกเอาเองเพื่อจะสร้างดราม่า เขียนไปก็นึกจินตนาการไปว่า ฝ่ายหนึ่งอยากจะลาอีกฝ่ายหนึ่ง ตลกที่เขียนว่า การพาเจ้าตากไปหา"ผู้สำเร็จราชการ" นั้น ผู้คุมคิดเองเออเอง ถ้าจริงก็หัวขาดแหละ มีด้วยหรือนึกอยากจะพานักโทษเข้าเฝ้า ก็พาไปซะงั้น คนเขียนโง่แล้ว นิธิโง่กว่า เพียงเพื่อจะสื่อว่าฝ่ายหนึ่งไร้น้ำใจ ก็คว้าเอาข้อความสวะๆ มาใช้

มิหนำซ้ำ นิธิยังขาดมาตรฐานนักประวัติศาสตร์ที่ดี เพราะภาษาที่ใช้ไม่ใมช่ภาษารุ่นพระเจ้าตากเลย

2 นิธิใช้ข้อความว่า "เพชฌฆาตกับผู้คุม ก็ลากเอาตัวขึ้นแคร่หามไปกับทั้งสังขลิกพันธนาการ" สาวกก็เอาไปขยายความว่า เจ้าตากถูกประหารทั้งผ้าเหลือง นี่คือการตอแหลอย่างเหลือเชื่อ นิธิไม่ยอมวิพากษ์ข้อมูลว่า ที่เขียนมานี้ เป็นจริงได้หรือไม่ เขากลับส่งต่อความพิกลพิการเข้าไปสู่คนอ่าน นักวิชาการอย่างนี้ เอาไปเชียรแขกลงอ่าง ยังเสื่อมศักดิ์ศรีอ่างเล้ยยย

3 เรื่องตัดศรีษะ เจ้าคนเขียน เขียนไปโดยไม่มีความรู้ แต่คนอ้างต่อมันบัดซบเพราะมันควรจะรู้ว่า ที่เขียนมาคือโกหก ถ้านิธิเชื่อว่าข้อความนี้เป็นความจริง เขาจะต้องอธิบายเสริมให้คนอ่านเข้าใจว่า ทำไมจึงมีการประหารชีวิตที่ผิดแบบอย่างธรรมเนียมอย่างนี้ เกิดขึ้นมา

วิธีทำงานของนิธิเช่นนี้ ย่อมชี้ว่าเขาเป็นคนที่น่าเชื่อถือได้สักเพียงใด บทความจำนวนมากของเขา ผมอ่านไปด้วยความสมเพช นี่ละหรือนักปราชญ์ที่โลกยกย่อง

แล้วพอจะทราบไหมครับว่าผู้สืบเชื้อสายของพระเจ้าตากฯจนถึงปัจจุบันคือใคร นามสกุลอะไร
เป็นที่เปิดเผยหรือไม่? พวกท่านเหล่านั้น คิดอย่างไรกับเรื่องนี้?

unook wrote:แล้วพอจะทราบไหมครับว่าผู้สืบเชื้อสายของพระเจ้าตากฯจนถึงปัจจุบันคือใคร นามสกุลอะไร
เป็นที่เปิดเผยหรือไม่? พวกท่านเหล่านั้น คิดอย่างไรกับเรื่องนี้?

มีให้เยอะแยะครับ เอาแบบสายหลัก ๆ ที่รู้จักกันทั่วไปโดยมีสายตรงจากฝ่ายชาย ๘ สาย คือ
๑.สกุล สินสุข สืบสายมาแต่วงศ์สมเด็จพระมหาอุปราช
๒. สกุล อินทรโยธิน สืบสายมาแต่วงศ์สมเด็จพระมหาอุปราช
๓. สกุล พงศ์สิน สืบสายมาแต่วงศ์สมเด็จเจ้าฟ้าชายทัศพงศ์
๔. สกุล ศิลานนท์ สืบสายมาแต่วงศ์สมเด็จเจ้าฟ้าชายศิลา
๕. สกุล รุ่งไพโรจน์ สืบสายมาแต่วงศ์สมเด็จเจ้าฟ้าชายนเรนทรราชกุมาร
๖. สกุล ณ นคร สืบสายมาแต่วงศ์เจ้าพระยานคร (เจ้าน้อย)
๗. สกุล โกมารกุล ณ นคร สืบสายมาแต่วงศ์เจ้าพระยานคร (เจ้าน้อย)
๘. สกุล จาตุรงคกุล สืบสายมาแต่วงศ์เจ้าพระยานคร (เจ้าน้อย)

และสืบทางสายฝ่ายหญิง และเกี่ยวพัน คือ

๑. สกุล อิศรเสนา ณ อยุธยา ๑๘. สกุล วิภาตะศิลปิน
๒. สกุล อิศรางกูร ณ อยุธยา ๑๙. สกุล ศรีเพ็ญ
๓. สกุล ปาลกวงศ์ ณ อยุธยา ๒๐. สกุล ศรียาภัย
๔. สกุล เสนีวงศ์ ณ อยุธยา ๒๑. สกุล เทพหัสดิน ณ อยุธยา
๕. สกุล กุญชร ณ อยุธยา ๒๒. สกุล บุนนาค
๖. สกุล ชุมสาย ณ อยุธยา ๒๓. สกุล บุรานนท์
๗. สกุล ลดาวัลย์ ณ อยุธยา ๒๔. สกุล สุวงศ์
๘. สกุล สุริยกุล ณ อยุธยา ๒๕. สกุล ลักษณสุต
๙. สกุล นพวงศ์ ณ อยุธยา ๒๖. สกุล สุขกสิกร
๑๐. สกุล สุประดิษฐ์ ณ อยุธยา ๒๗. สกุล บุรณศิริ
๑๑. สกุล ศรีธวัช ณ อยุธยา ๒๘. สกุล กาญจนวิชัย ณ อยุธยา
๑๒. สกุล วัฒนวงศ์ ณ อยุธยา ๒๙. สกุล กมลาส ณ อยุธา
๑๓. สกุล รัตนโกศ ๓๐. สกุล แสงต่าย
๑๔. สกุล แสงชูโต ๓๑. สกุล มิตรกูล
๑๕. สกุล รัตนภาณุ ๓๒. สกุล จุลดิลก
๑๖. สกุล ภาณุมาศ ณ อยุธยา ๓๓. สกุล สายะศิลปี
๑๗. สกุล ธรรมสโรช

ถามว่ารู้สึกอย่างไร ผมคงตอบไม่ได้ชัดนัก แต่ที่เห็น ๆ อย่างสกุลอิศรเสนา เช่น หม่อมหลวงทศทิศ อิศรเสนา (พระยาภะรตราชา) หรือบุตรของท่าน ศ.ดร. กัลย์ อิศรเสนา ณ อยุธยา ก็ได้สนองพระเดชพระคุณในล้นเกล้ารัชกาลปัจจุบันจนกระทั่งวันสุดท้ายของทั้งสองท่าน พระยาภะรตราชาท่าน ล้นเกล้าฯรัชกาลปัจจุบันทรงขอให้ช่วยงานอยู่ผลัดปีไปเรื่อย ๆ (ดักก่อนจะทูลขอลาออกเพราะอายุมากแล้วทุกปี) หรือ อาจารย์ ดร.กัลย์ท่านก็ดำรงตำแหน่งองคมนตรี

ที่ชัดๆก็สกุลที่สืบเชื้อสายจากเจ้าพระยานคร(น้อย)เจ้าเมืองนครศรีธรรมราช

มาดูความหยาบทางวิชาการของนิธิต่อ

จากข้อความที่เขาอ้างข้างต้น ทำให้ทราบว่า นิธิอัดฉีดข้อมูลให้คนอ่านทราบว่า มีการประหารพระเจ้าตากในวันราชาภิเษกนั้นเอง .....

การนำส่งเรื่องตอแหลอย่างนี้ ทำให้พวกควายเหมือนกันเอาไปเล่นต่อว่า วันจักรี ตือวันที่ ๖ เมษายน คือวันสวรรคตของเจ้าตาก แล้วมันก็เอาไปรับประทานอย่างอร่อยว่า วันนี้เป็นวันระลึกถึงเจ้าตาก....นี่คือผลต่อเนื่องจากข้อเขียนเอี้ยๆ ของเอี้ยนิธิ

คนที่เป็นถึงดอกเตอร์ เป็นถึงศาสตราจารย์ มัยมันเอี้ยอย่างนี้ ถ้าวันประหารคือวันราชาภิเษกจริง นิธิโง่จนไม่รู้เลยหรือว่าเขาจะไม่ทำการอวมงคลเป็นอันขาด และงั่งขนาดไม่รู้ว่า เจ็ดวันในระหว่างการราชพิธี ไม่มีตอนใหนหรอกที่เหล่าเพชฆาตจะหามนักโทษไปให้ดูได้ ผมว่าระดับสติปัญญาและสำนึกของมันนี่ ระดับท่านนายเวรของเราดีๆ นี่เอง

นอกจากนั้น ในฐานะนักประวัติศาสตร์ นิธิจะไม่รู้จักจดหมายเหตุโหรไม่ได้ นิธิต้องรู้ว่า ปูมโหรนั้น มีความน่าเชื่อถือเพียงใด ปูมโหรคือสมุดบันทึกของโหร เป็นสมุดเปล่าตีตารางเป็นวันเรียงกันไป วันใหนมีอะไรโหรท่านก็จดไว้ ปูมนี้ราชสำนักมีทำสะสมไว้ และในนั้นเองที่ลงวันเดือนปีของเหตุการณ์สำคัญไว้

ปูมโหรที่มีชื่อเสียง พิมพ์ไว้ในประชุมพงศาวดารภาค ๘ ผมขอคัดมาแค่สองบันทัด

ณวัน ๖-๕ ค่ำ พระพุทธยอดฟ้าได้ราชสมบัติปราบดาภิเศก
ชนมายุ ๔๕ ปีกับ ๑ เดือน กับ ๔ วัน
ณวัน ๔-๕ ค่ำ เจ้าตากดับขันธ์ ชนมายุ ๔๗ ปี กับ ๑๕ วัน

ที่เขียนว่า ณวัน ๖-๕ ค่ำ นี่ ต้นฉบับจะพิมพ์ตัวเลขแบบยกแคร่หรือกดแคร (ซึ่งคอมพิวเตอร์มันทำไม่ได้) เพื่อบอกข้างขึ้นข้างแรม ผมขี้เกียจไปเปิดสมุดจริงๆ เพราะต้องการบอกเพียงว่า โหรท่านจดวันราชาภิเษกไว้คนละวันกับวันสวรรคตของพระเจ้าตาก ห่างกัน ๕ วัน (เลข๖ คือวันเสาร์ เลข ๔ คือวันพฤหัส เลข ๕ คือเดือนห้า ตรงกับเมษายน)

แปลว่า ที่นิธิยกมาน่ะ ตอแหล และนิธิในฐานะนักประวัติศาสตร์ สอบตกวิชาประวัติศาสตร์เบื้องต้น คือการสำรวจเอกสาร

---------
ปล
ตัวเลขวันเดือนปีนั้น อาจจะคลาดเคลื่อน ถ้าสอบพบจะมาแก้ไขอีกที แต่ที่ลงไว้ตามปูมโหรนั้น แน่ชัดว่าวันราชาภิเษก ไม่ใช่วันประหารเจ้าตากแน่ๆ สาระสำคัญอยู่ตรงนี้ครับ

ถอยไปไม่ใกล แค่สมัยอยุธยา นี่ก็ปฏิวัติล้มราชวงศ์กันมาตลอด 3-400 ปี

อยากให้อีกฝ่าย
เข้าถกแย้งประเด็นกับคุณ mplepoor ด้วย
จะเป็นกระทู้ที่น่ติดตาม อ่าน และคิดที่ดี
ทางที่ดี
ใครจุดธูปบอกไปหน่อยก็ดี

ข้อเท็จจริงตามประวัติศาสตร์ที่ว่า พระเจ้าตากนั้นเป็นผู้กู้เอกราชให้กับไทยนั้นพระองค์ทรงเป็นกษัตริย์นักรบ ที่เก่งกาจกล้าหา­ญ และเสียสละอย่างมากอย่างที่ชนธรรมดามิได้ล่วงรู้อีกมากมาย แต่เรื่องที่จะเล่าเกี่ยวกับพระเจ้าตากนั้นไม่ได้มีในประวัติศาสตร์ที่เรา เคยเรียนกัน

พระเจ้าตากมิใช่เป็นลูกของคนจีนสามั­ญชนตามประวัติ ศาสตร์ แต่เป็นโอรสในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศกับสนมลับชาวจีนชื่อ ไหฮอง แต่เนื่องจากสมัยอยุธยานั้นมีการแก่งแย่งชิงดีกันมาก มีการฆ่ากันเพื่อชิงราชสมบัติ พระมารดาของพระเจ้าตากเกรงจะเป็นอันตราย จึงได้ปิดเป็นความลับ และบอกว่าบิดาของพระเจ้าตากชื่อ ไหฮอง (ชื่อของนางเอง) และมารดาชื่อนางนกเอี้ยง (ชื่อที่แต่งขึ้นไม่มีตัวตนจริง)


ประวัติ ศาสตร์นั้นได้ถูกบันทึกไปตามเหตุการณ์ที่ถูกทำให้เป็นว่าเป็นไปโดยที่หามี ใครรู้ข้อเท็จจริงไม่ (โดยส่วนตัวของข้าพเจ้าในสมัยที่เรียนประวัติศาสตร์นั้นก็มีความรู้สึกไม่ ค่อยเชื่อว่าคนที่จะขึ้นมาเป็นระดับพระมหากษัตริย์นั้นจะเกิดมาจากคนสา มั­ญชนเพียงเท่านั้น เพราะผู้ที่จะเป็นพระมหากษัตริย์นั้นย่อมต้องมีบุ­บารมีสูงย่อมน่าจะสืบสาย เลือดมาจากเชื้อพระวงศ์)

พระเจ้าตากไม่ได้สติวิปลาสและถูกสำเร็จโทษ ด้วยท่อนจันทน์ดังที่ได้บันทึกในประวัติศาสตร์ ความจริงเป็นพระประสงค์ของพระองค์เองที่จะสละความเป็นกษัตริย์เพื่อหันไปออก ผนวชเป็นพระภิกษุจึงได้ขอร้องให้พระสหายร่วมสาบานปราบดาภิเษกแทน (พระสหายนี้คือรัชกาลที่หนึ่งนั่นเอง)

ความจริงพระสหายนั้นมีความ ซื่อสัตย์ภักดีต่อพระเจ้าตากเป็นมั่น มิได้มีความคิดที่จะก่อกบฏหรือหวังขึ้นตั้งตัวเป็นกษัตริย์ และก็ไม่ยอมทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าตากแต่ด้วยเหตุผลของพระเจ้าตากว่า พระองค์เป็นกษัตริย์ที่ยากจนเข็ญ­ใจ เงินในท้องพระคลังไม่มีเลย ไม่มีแม้แต่เบ­จราชกกุธภัณฑ์ (เครื่องหมายแสดงความเป็นพระราชา มี ๕ ได้แก่ พระขรรค์ ธารพระกร อุณหิส ฉลองพระบาท และวาลวิชนี) เนื่องจากผลของสงคราม ข้าวยากหมากแพง พระองค์ต้องช่วยเหลือราษฎรของพระองค์ จนต้องเป็นหนี้กับจีนถึงหกหมื่นตำลึง ถ้าหากพระองค์จะค่อยๆ ผ่อนใช้ก็พอได้แต่เมื่อรู้ว่าจีนคิดมิซื่อหวังยึดเอาไทยเป็นของตน ดังนั้นจึงมิอาจยอมได้ทรงคิดว่าการผลัดแผ่นดินเป็นการล้างหนี้ที่ดีที่สุด

พระองค์ ทรงใช้กุศโลบายเพื่อรักษาเอกราชของชาติ โดยแสร้งทำตนว่าสติวิปลาสแล้วให้พระสหายขึ้นปราบดาภิเษก ถึงตอนนั้นจีนก็ไม่สามารถยึดเอาไทยไปได้เพราะผู้ที่ทำสั­­ญญากับจีนนั้นเป็น พระเจ้าตากเพียงผู้เดียวที่รับผิดชอบ

ผู้ที่ถูกสังหารด้วยท่อน จันทน์ไม่ใช่พระเจ้าตากแต่เป็นสหายอีกคน(หลวงอาสาศึก) ที่หน้าตาท่าทางคล้ายกับพระเจ้าตากเป็นอันมาก ยอมเสียสละชีวิตตนแทนส่วนพระเจ้าตากนั้นพระสหายได้แอบพาหนีไปที่อื่นอย่าง ปลอดภัย นี่แสดงให้เห็นถึงความเสียสละของพระเจ้าตากกับความรักความสามัคคีและความ ซื่อสัตย์ที่พระสหายมีต่อพระเจ้าตากนั้นเป็นที่สูงสุด และนี้จึงเป็นผลบุ­ให้พระสหายซึ่งต่อมาได้สืบพระราชวงค์ใหม่ได้มีแต่ความเจ ริ­ญยั่งยืนสืบยาวนานตลอดรัชกาล

พระเจ้าตากสิ้นพระชนม์(ละสังขาร)อย่างไร
เมื่อ ครั้งที่พระเจ้าตากได้ไปตั้งค่ายในป่าได้พบกับพระรูปหนึ่งได้ให้กรรมฐานแก่ พระเจ้าตากจึงทรงมิอยากครองราชต่อไป ทรงดำเนินแผนการว่า ทางอยุธยาเกิดเรื่องจึงสั่งให้พระยาสวรรค์ยกกองทัพไปปราบ เสร็จแล้วให้กลับมายังกรุงธนบุรีและล้อมพระราชฐานไว้แล้วจับพระองค์บวชเสีย แต่ปรากฏว่าพระยาสวรรค์เกิดลืมตัวอยากเป็นใหญ่ ตั้งตนเป็นกษัตริย์ขึ้นมาจริงๆ สมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก (รัชกาลที่หนึ่ง) จึงได้ยกทัพลงมาปราบ ส่วนพระเจ้าตากได้ไปเจริ­วิปัสนากรรมฐานในถ้ำแห่งหนึ่งที่เพชรบุรี ในวันที่พระองค์บรรลุธรรมสูงสุดคือวันที่ท่านละสังขาร ขณะที่กำลังดูดดื่มอยู่ในวิมุติสุข พระองค์ถูกชายสองคนใช้ไม้คมแฝกฟาดที่ศรีษะอย่างนับไม่ถ้วน ชายสองคนนั้นเป็นพวกกลุ่มคนที่ต้องการเอาความดีความชอบ เมื่อรู้ว่าผู้ที่ถูกสำเร็จโทษ ไม่ใช่พระเจ้าตากตัวจริงจึงสืบหาเพื่อตามสังหารแต่กรรมตามทันมีการกบฏซ้อนกบ ฎกันวุ่นวายพวกนั้นก็ฆ่ากันตายเอง ส่วนพระเจ้าตากได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์กลายเป็นวิสุทธิเทพในที่สุด

หนังสืออ้างอิง
ความหลงในสงสาร,(สุทัสสาอ่อนค้อม),๒๕๔๙

เรื่อง ราวนี้เป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของพระเดชพระคุณพระธรรมสิงหบุรา จารย์(จรัญ­ จิตธัมโท/หรือพระครูเจริ­ จิตธัมโม) ซึ่งได้เจริ­กรรมฐานจนได้อนิสงส์สามอย่างคือระลึกชาติได้เจ็ดชาติเห็นกฏแห่ง กรรมและเกิดปั­­ญญาแก้ปั­ญหาได้ ท่านได้พบกับพระเจ้าตากซึ่งเป็นพระวิสุทธิเทพแล้วเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน พระเจ้าตากได้เล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟังด้วยต้องการให้นำไปเผยแพร่ข้อเท็จ จริง เพราะท่านเห็นว่าคนไทยเราต่างมีความขัดแย้งกันมากมาย ที่สำคัญ­คือท่านไม่ต้องการให้สถาบันกษัตริย์เสื่อมเสียเพราะจากความเข้าใจ ผิดและความมิชฉาทิฐิ ท่านที่ได้อ่านจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ปั­­ญญาและสัมมาทิฐิของแต่ละบุคคล แต่โดยส่วนตัวของข้าพเจ้ามิได้มีอำนาจอิทธิฤทธิ์ใดๆ ที่จะเห็นได้ว่าเรื่องที่เล่านั้นจริงหรือไม่เพียงแต่อ่านแล้วรู้สึกเกิดแรง บันดาลใจที่จะเล่าต่อต่อให้แก่กัน

โดยหวังว่าอานิสงค์นี้จะช่วยก่อ ให้เกิดผลแก่ประเทศชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ให้ ประชาชนได้เกิดความสามัคคี อย่าได้มีความขัดแย้งแตกแยกกันจงเกิดปั­­ญญาและสัมมาทิฐิ รู้ข้อเท็จจริงด้วยปั­­ญญาของตนเอง มิใช่จากการฟังเสียงลือเสียงเล่าอ้างแล้วมิได้ไตร่ ตรองจนทำให้เกิดความทะเลาะเบาะแว้ง

เมื่อท่านได้อ่านแล้วมีจิตนึกถึง ความเจริ­ญของ ชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์" ก็ขอให้ช่วยกันอธิษฐานแล้วช่วยลงความเห็นยิ่งมากเท่าไหร่ ย่อมเป็นพลังให้เกิดผลสัมฤทธิ์มากขึ้นเท่านั้น และด้วยบุญ­แห่งการอธิษฐานที่ไม่ใช่เพื่อตัวเองนี้แลจะกลับมาส่งถึงตัวท่าน เองมากมายหลายร้อยเท่า


ที่มาhttp://www.bloggang.com/mainblog.php?id=accordingto&month=23-04-2009&group=7&gblog=10

ประเทศชาติเรามันน่าเศร้าตรงที่ บางคน แค่เพราะว่าอยากเด่นอยากดัง

อยากสร้างชื่อให้หนังสือตัวเอง ก็สามารถเขียนเรื่องโกหกที่ดูแรง

ยิ่งตรงข้ามกับความเห็นทางประวัติศาสตร์เก่าๆยิ่งดี เพื่อให้คนทั่วไปสนใจ

จริงๆแล้วประวัติศาสตร์ เปลี่ยนแปลงได้ตลอดอยู่แล้ว ถ้ามีหลักฐานใหม่ๆ

ที่เอามาลบล้างความเชื่อเก่าๆได้ แต่ไม่ใช่มั่วมาโดยไม่มีอะไรอ้างอิงแบบนี้

ที่ดูมั่วที่สุดคือเรื่องการประหารพระเจ้าตากด้วยการตัดศีรษะนี่แหละ

ต่อให้ไม่ใช่คนที่ศึกษา หรือสนใจเรื่องประวัติศาสตร์ มาอ่านตรงนี้ก็น่าจะรู้สึกได้ว่ามั่วแล้วเมิง

อ่อ ยกเว้นบางพวกที่พร้อมจะเชื่อทุกอย่างนะครับ