นิทานเรื่องนี้ ได้รับฟังมา เป็นนิทานธรรมจากพระผู้ใหญ่ รูปหนึ่ง ซึ่งผู้เขียนได้ดัดแปลงนิดหน่อย
อนึ่ง.. ผู้เขียนคาดว่า เป็นเรื่องสมมติขึ้น หากอ่านแล้วทำให้ผู้อ่านนึกถึงบุคคลกลุ่มใดนั้น
ผู้เขียนคงไม่มีอำนาจไปห้ามปรามได้ แต่ขอรับผิดไว้แต่เพียงผู้เดียว
ได้สดับมาดังนี้
กาลครั้งหนึ่ง...มี บุรุษ ๒ ผู้ ผูกพันเป็นมิตรที่รักกันยิ่ง
ครั้นทั้งคู่ตายไป จะต่างกรรมต่างวาระหรือฉไน อย่างไร มิทราบแจ้ง
บันดาล ให้ ทั้งสอง ไปเกิดใหม่ ต่างที่ ต่างสถานะ
ผู้หนึ่ง ได้ ไปเกิดบนชั้นฟ้า ได้ นามว่า เป็นเทวดา
อีกผู้ ได้ ถือกำเนิดในกองมูล เป็น หนอนกินอาจม
(-สำหรับสาเหตุที่เป็นเช่นนี้นั้น เป็นเรื่องทางเทคนิค ซึ่งขอละไว้ในฐานที่ผู้เขียนเบาปัญญา)
ต่อมาวันหนึ่ง...
ผู้ได้เกิดเป็นเทวดา คิดถึงเพื่อน ว่า เป็นอยู่สุขสบายดีหรือไม่อย่างไร
จึงตรวจดูด้วย ฤทธา พบว่าเพื่อนรัก เกิดเป็นหนอน กำลังแหวกว่ายในบ่ออาจม
กินดื่มหลับนอนอยู่ในบ่อขี้นั้น จึงบังเกิดสมเพชเป็นหนักหนา
ตรองอยู่ในที แล้วตัดสินใจลงไปพบเพื่อนที่บ่ออาจมนั้น
"สหายๆ.." เทวดาร้องทัก
"
ใครน่ะ" หนอนเงยหน้ามาทางต้นเสียง ขี้สดๆใหม่ๆยังเปรอะไหลย้อยจากปากมาสู่คาง
"เราเอง" เทวดารำลึกถึงความหลัง จนหนอนจำได้ ว่าเพื่อนรักนั่นเองที่มาเยี่ยม
"สหาย สบายดีหรือ" เทวดาสอบถาม
"สบายสิ ไม่ต้องออกไปหาอาหาร คนที่นี่เขาสุขภาพดี ท้องไม่ผูก ถ่ายเป็นเวลา ขี้ที่นี่จึงไม่ค้างคืน จะหาที่ไหนดีไปกว่านี้ได้อีกหรือ"
"แต่เราเห็นว่าเพื่อนทุกข์สาหัสเหลือเกิน อยากชวนเพื่อนไปอยู่ด้วยกัน บนสวรรค์"
"แล้วมันดีอย่างไรล่ะ ไอ้สวรรค์ของเพื่อนเนี่ย"
"โอ้..ดีที่สุดเลยล่ะ ทั้งวันไม่ต้องทำอะไร มีนางฟ้า คนธรรม์ มาร่ายรำขับกล่อม เพลิดเพลินเสียนี่กระไร"
"ฟังดูเข้าท่า แล้วคนบนสวรรค์เขาทำมาหากินอะไรกัน"
"โธ่..ไม่ต้องเลย คนบนนั้นเขาอิ่มทิพย์ ไม่ต้องกินอะไร"
"เอ๊ะ..ถ้าอย่างนั้น คนบนสวรรค์เขาขี้กันตอนไหนเล่า" หนอนชักเอะใจ ตะขิดตะขวงขึ้นมาหงิดๆ
"อ้าว.ก็อิ่มทิพย์แล้ว จะเอาอะไรมาผลิตเป็นขี้ได้ล่ะเพื่อน" เทวดายังภูมิใจนำเสนอ
"งั้นเราคงไปกับเพื่อนไม่ได้หรอก"
"..อ้าว..." เทวดาร้องเสียงหลง "ไหงงั้นเล่า สหาย"
"พิโถ่...ก็บนสวรรค์มันไม่มีขี้ แล้วเราจะอยู่อย่างไร หากไร้ขี้ให้แหวกว่ายดื่มกินชีวิตเราก็หมดความหมาย"..
...แล้วหนอนก็ผลุบหายไปในกองอาจม ทิ้ง เทวดาผู้หวังดีให้อ้าปากค้างอยู่บนปากบ่ออาจมนั้นเอง
:::หมายเหตุ:: เมื่อถึงคำว่า ขี้ ให้ออกเสียงว่า อุด-จา-ระ หรือ ครี่ แทน จะช่วยลดความน่ากินลงได้เล็กน้อย