ขบวนการเสรีไทยเว็บบอร์ด

เสด็จพระราชดำเนิน เยี่ยมชาวไทยภูเขา ด้วยวิธีเดินขึ้น-ลงเขาเป็นระยะทางไกล

…หลายปีมาแล้ว ตามเสด็จไปบ้านแม่สา ในอำเภอริม จังหวัดเชียงใหม่ บ้านแม่สานั้นเดี๋ยวนี้ใครๆ ก็รู้จัก เพราะได้กลายเห็น “แม่สาแวลลีย์” มีถนนชั้นหนึ่งเชื่อมกับโลกภายนอก และมีอาคารบ้านเรือนตลอดจน “รีสอร์ต” หรือที่พักตากอากาศทันสมัย โผล่ขึ้นมากมาย แต่แม่สาในสมัยที่ผมตามเสด็จเมื่อเกือบ 20 ปีมาแล้ว เป็นหมู่บ้านชาวเขาเผ่าม้งที่ยังไม่ได้รับการพัฒนาเวลาเสด็จฯ เยี่ยม ต้องเสด็จฯ โดยเฮลิคอปเตอร์ไปลงตรงที่เขาเตรียมไว้แล้วทรงพระราชดำเนินไปยังหมู่บ้านซึ่งอยู่บนไหล่เขาลูกถัดไป
วันนั้นและปีนั้นมีรายการพิเศษ คือนอกจากเสด็จฯ เยี่ยมชาวเขาเผ่าม้งที่บ้านแม่สาแล้ว ยังทรงพระราชดำเนินลงไปยังเขา เพื่อทอดพระเนตรการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ตามพระราชดำริอีกด้วย ผู้ที่ตามเสด็จนอกจากเจ้าหน้าที่ฝ่ายที่เกี่ยวข้องแล้วก็มีผม มีพลโทดำรง สิกขมณฑล (รองสมุหราชองครักษ์ ขณะนั้นเป็นนายทหารราชองครักษ์ประจำและดูเหมือนจะมียศเป็นพันโทอยู่) และพลโทเทียนชัย จั่นมุกดา หัวหน้าแผนกถวายความปลอดภัยของกรมราชองครักษ์ (ขณะนั้นก็ดูเหมือนจะมียศเป็นพันโทอยู่เหมือนกัน) ตามเสด็จฯ ตามหน้าที่ด้วย ผมเป็นนายตำรวจประจำราชสำนัก ฉะนั้นจึงเดินนำอยู่ข้างหน้า เดินไปได้ครู่หนึ่ง ผมก็เห็นด้วยความวิตกว่า ทางเดินนั้นลาดลงไปตามไหล่เขาค่อนข้างชัน และเป็นระยะทางไกลลิบ ที่วิตกกันเพราะรู้ว่า เมื่อเสด็จพระราชกรณียกิจแล้ว จะต้องทรงพระราชดำเนินกลับ เป็นห่วงพระยุคลบาทก็ส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งนั้นเป็นห่วงตัวเองว่า จะตามเสด็จไหวหรือ
ขากลับก็ได้เรื่องจริงๆ คือพอเดินกลับขึ้นไปได้ไม่ถึงครึ่งลูกเขา ผมกำลังหอบและลากขาอยู่ด้วยความเหนื่อยใจจะขาด พระเจ้าอยู่หัวก็เสด็จพระราชดำเนินผ่านขึ้นไป ทรงก้าวยาวเนิบๆ และสม่ำเสมอ มีหม่อมเจ้า ภีศเดชผู้อำนวยการโครงการในพระองค์ ทรงพระดำเนินตามไปอีกพระองค์ หนึ่ง จนต่อมาอีกครู่หนึ่งเมื่อรู้ว่ามีกำลังบ้างแล้ว จึงกัดฟันออกเดินต่อไป เมื่อไปถึงบ้านแม่สานั้น เห็น พระเจ้าอยู่หัวทรงยืนอยู่กับหม่อมเจ้าภีศเดชและผู้อื่น อีกหลายคน ขณะที่เราผ่านไปได้ยินรับสั่งด้วย แต่ฟังพระราชกระแสไม่ถนัด (เพราะหูกำลังอื้อและตากำลังลายด้วย) และไม่มีใครกราบบังคมทูลตอบสักครู่หนึ่ง ผมจึงได้ยินท้ายพระสุรเสียงว่า “ยังพูดภาษาราชการไม่ได้”…

ที่มา จากบทสัมภาษณ์ พลตำรวจเอก วสิษฐ เดชกุญชร ในหนังสือ “สองธรรมราชา” ของ อัครวัฒน์ โอสถานุเคราะห์
http://www.chaoprayanews.com

พระองค์ทรงมีพระเมตตาต่อชาวเขา เนื่องจากชาวอยู่ห่างไกลความเจริญ ความเป็นอยู่ลำบาก จึงทรงริเริ่มโครงการพระราชดำริเพื่อชาวเขา ก็เพื่อให้ชาวเขาได้อยู่ดีกินดี มีรายได้เลี้ยงตนเอง และป้องกันไม่ใช้ชาวเขาไปปลูกฝิ่น หรือพืชที่ให้โทษต่อร่างกาย อันเป็นการป้องกันประเทศให้มีความปลอดภัย และความมั่นคงตอ่ไปด้วย

พระองค์ทรงไม่ถือพระองค์ ทรงเสด็จพระราชดำเนินไปทุกที่ที่มีพสกนิกรชาวไทย
โดยเฉพาะชาวไทยภูเขาที่อยู่ในถิ่นทุรกันดาร แม้จะฝนตก แดดจะออก พระองค์ท่านก็ยังเสด็จ

ไม่ว่าหนทางจะลำบากยากเย็นเพรียงใด ท่านก็เสด็จไปทุกที่
เพื่อไปดูควมเดือดร้อนของประชาชน และหาทางช่วยเหลือ
ให้มีอาชีพมีชีวิตที่ดีขึ้น

ทรงเป็นพ่อของแผ่นดิน พสกนิกรทุกหมู่เหล่าล้วนรักพระองค์

พระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์นักพัฒนา ทุกก้าวที่พระองค์พระราชดำเนินซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นพื้นที่ทุรกันดารของทุกภูมิภาค พระองค์จะทรงถือแผนที่และบันทึกข้อความลงบนแผนที่ตลอดเวลา เพื่อสำหรับใช้เป็นข้อมูลในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ได้อย่างถูกต้อง และตรงพื้นที่ ซึ่งในอดีตที่พระองค์ทรงมีพระพลานามัยแข็งแรง จะทรงประทับ ณ พระตำหนักต่าง ๆ แต่ละภาคมากกว่าที่วังสวนจิตรฯ แสดงให้เห็นว่า พระองค์ทรงเป็นหวงราษฎรในแต่ละภูมิภาคที่มีจำนวนมากและยังต้องการความช่วยเหลืออยู่ โดยราษฎรในถิ่นทุรกันดารมีโอกาสได้เข้าเฝ้าใกล้ชิดพระองค์มากกว่าคนในเมืองเสียอีก

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงให้ความสนพระทัยไต่ถามความทุกข์สุขของประชาชน และรับฟังข้อปัญหา จนเกิดเป็นโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการชลประทาน การพัฒนาดิน การวิจัยพันธุ์พืชและปศุสัตว์ โดย เฉพาะเรื่องเกษตรกรรม พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทุ่มเทพระวรกาย อุทิศกำลังความคิดเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของเกษตรกรให้มีความเป็นอยู่ที่ดี ขึ้น มีกำลังใจในการทำการเกษตร จนกล่าวได้ว่า ที่ใดเดือดร้อน ณ ที่นั่นจะมีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงให้ความช่วยเหลือ ดังคำกล่าวที่ว่า “พระยุคลบาทยาตรา ปวงประชาเป็นสุข” นับเป็นบุญของประชาชนชาวไทยทั้งแผ่นดินที่ได้อยู่ภายใต้ร่มพระบารมี

พระองค์ทรงห่วงใยราษฎรอย่างแท้จริง
ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน