อ่านกระทู้นี้แล้วคิดถึงกลิ่นหอม ๆ ของกาแฟครับ
ช่วงที่ทำงานใหม่ ๆ ผมติดกาแฟมากอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งที่ไม่เคยชอบดื่มกาแฟมาก่อน ทั้งในสมัยเป็นวัยรุ่นและวัยเรียน
ติดถึงขนาดว่า ต้องหอบหิ้วเครื่องชงกาแฟมาไว้ในห้องทำงาน แล้วชงแจกทุกคน ในบริษัทเล็ก ๆ
ในช่วงนั้นนี่ใครไปเมืองนอก จะต้องเอากาแฟดี ๆ มาฝากผมเป็นนิจศีล
กาแฟที่ชอบคือ Davidoff ครับ ไม่ได้ดัดจริต แต่ถ้าใครได้กลิ่นก็ต้องยอมรับว่าหอมมีเสน่ห์จริง
เคยดื่มกระทั่ง Kopi Luwak หรือกาแฟ (ขี้) ชะมด ห้อม...หอม ที่มีคนหิ้วมาฝากจากอินโด
เรียกว่าวันนึงผมดื่มกาแฟเป็นเหยือก ๆ โดยไม่มีปัญหา ตาค้าง ตาแข็ง ใด ๆ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จวบจนกระทั่งสามปีที่ผ่านมา ความสุขในด้่านกาแฟของผมก็ต้องจบลงแบบไม่มีปี ไม่ีขลุ่ย และไม่มีควัน
เมื่ออยู่ดี ๆ ผมก็มีอาการ (ขออภัย) ปวดปัสสาวะ ทั้งวัน และต้องเข้าห้องน้ำทั้งวัน
เป็นปัญหากับการทำงานมาก แม้กระทั่งไปนั่งประชุมกับลูกค้า เรียกว่าจิบปุ๊บ ปวดฉี่ปั๊บ
ทนไม่ไหว...ไปพบคุณหมอ...ไม่น่าเชื่อ ผมมีอาการ"แพ้กาแฟ"ครับ
คือร่างกายผมพบว่ากาแฟเป็นพิษต่อเค้า เลยพยายามขับออกให้เร็วที่สุด
อาการแพ้กาแฟ ไม่มีวิธีรักษาครับ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ทุกวันนี้ เครื่องต้มกาแฟอันนั้น จึงกลายเป็นแค่ความทรงจำดี ๆ
เวลาเดินผ่านร้านกาแฟ แค่ได้กลิ่นหอม ก็รู้สึกดีแล้วครับ