เมื่อก่อนที่เรายังไม่มีโรงเรียนนั้น
เด็กที่รักการศึกษา ก็จะไปฝึกฝน การอ่านการเขียน จากพระ
เพราะการเรียนเขียนอ่านนั้น มีความจำเป็น ในการศึกษา ธรรมะ
การศึกษาในสังคมไทยแต่โบราณ จึงกำเหนิดจาก ผู้ศึกษาธรรม
สังคมไทยมักจะสอนลูกหลานว่า
การประดิษฐ์อักษรไทยนั้น มีมา 700 ปีแล้ว และเกิดขึ้นในประเทศไทย
แต่ถ้าเราย้อนดู ตัวอักษรของชาวไทใหญ่ และชาวไท สิบสองปันนา
เราจะพบว่า ตัวอักษรไท (Tai) มีมาเป็นพัน ๆ ปีแล้ว
และถือกำเหนิดจาก ผู้ศึกษาธรรม ในสมัยโบราณ
ถ้าเราย้อนมาดูว่า พฤติกรรมของมนุษย์ ในการเรียนรู้ทางภาษานั้น
เราจะเห็นว่า การเรียนรู้ทางภาษา ของเด็กตั้งแต่แรกเกิดนั้น เริ่มจาก
1. เรียนรู้จากการฟัง
2. หัดพูดตาม
3. ดูแล้วหัดอ่าน
4. อ่านได้แล้ว ก็อยากหัดเขียนตาม
จะเห็นได้ว่า สัญชาตญานการเรียนรู้ของมนูษย์นั้น
จะมีขั้นตอนจาก ฟัง พูด อ่าน แล้วค่อยเขียน
แต่ในระบบการศึกษา ของเรานั้น
จะหัดเขียน ก่อนหัดอ่าน เป้นการเรียงขั้นตอนที่ผิดพลาด
นี่เป็น จุดเริ่มต้นของปัญหา ทางการศึกษาของไทยหรือเปล่า..?
ถ้าเราย้อนไปดู ที่มาของตัวอักษร ในโลกนี้
เราจะพบว่า ตัวอักษรเกิดจากเขียนภาพ
แล้วย่อภาพให้เป็น สัญญลักขณ์
จากสัญญลักษณ์ ก็จะย่อลงเป็นตัวอักษร
จากนั้นก็จะเอาตัวอักษร มารวมกันเป็น คำศัพท์
จะเห็นว่า พัฒนาการทางภาษานั้น
จะมีขั้นตอนจาก ภาพ สัญญลักขณ์ ตัวอักษร คำศัพท์
อาจเป็นไปได้ว่า การแก้ปัญหา เด็กอ่านหนังสือไม่ออกนั้น
คือการเล่นเกมส์ ความสัมพันธ์ระหว่าง ภาพ สัญญลักขณ์ ตัวอักษร คำศัพท์ นั่นเอง
ทำไม เรายังมองไม่เห็น..?
อัญชัญต้า
พันธมิตร..ภูแลนคา
Tai Knowledge Base Foundation
