พวกคุณดูทีวีและสื่อต่างที่รัฐประกาศ ว่าส่วนไหน โซนไหนอันตราย
แต่ พวกคุณก็ปลุกระดม แห่กันไป
พวกคุณบอกอย่าทำร้าย เด็ก สตรี คนชรา
แต่ พวกคุณก็ให้คนเหล่านั้นเป็นเกราะกำบังให้คุณ ระดมกันไปเป็นทัพหน้า ( อย่าบอกว่าที่ พธม.ทำได้ เพราะพวกคุณบอกแล้วว่าจะไม่เอาอย่าง พธม. )
พวกคุณบอกว่า พวกคุณชุมนุมกันอย่างสันติ และยืนยันในแนวทางอหิงสาวิธี
แต่ พวกคุณก็ขนยางรถยนต์มาเผา ทุบตู้โทรศัพท์สาธารณะ เผาตู้เอทีเอ็ม ทุบตู้ไก่ย่าง 5 ดาว จุดบั้งไฟใส่เฮลิคอปเตอร์
พวกคุณรู้ว่าตรงไหนรัฐจะให้อำนาจที่มีใช้กระสุนจริง
แต่ พวกคุณก็ไม่ฟัง หนำซ้ำยังท้าทายด้วยการไปในพื้นที่นั้นๆ แล้วไปป่วนเขา
พวกคุณบอกว่าพวกคุณคุมมวลชนของพวกคนภายนอกพื้นที่ไม่ได้แล้ว
แต่ พวกคุณก็ส่งคนจากราชประสงค์ไปสมทบกับ กลุ่มมวลชนภายนอก และสั่งกลุ่มมวลชนภายนอกระดมคนมาเพิ่ม
พวกคุณบอกว่าพวกคุณไม่กลัวตายพร้อมจะตายคาเวที
แต่ การปรากฏตัวของพวกคุณในแต่ละครั้งในตอนนี้แทบจะน้อยเหลือเกิน มิหนำซ้ำยังใส่เสื้อเกราะอ่อน บางตัวถึงขนาดใส่วิกพรางตัว อยู่ท่ามกลางแวดล้อมของบรรดาลิ้วล่อติดอาวุธครบมือ ยังกะไข่ในหิน ปล่อยให้ คนที่คุณเรียกว่าพี่น้องออไปประจัญบานแทนคุณ
พวกคุณพอมีคนเจ็บตายขึ้นมาคุณก็มานั่งหน้าแป้นแล้นแถลงการณ์ ปานจะว่าคุณเป็นห่วงเข้าสุดชีพ
แต่ พวกคุณก็ไม่เคยบอกพวกเขาเหล่านั้นว่า “ เราอยู่รวมกันตรงนี้นะครับ อย่าออกไปเลย ” มีแต่ “ ออกไปสมทบที่นั่นที่นี้ เผาตรงนั้น ไม่รับประกันความเสียหายตรงนี้ ไปช่วยกันเร็ว “
เพราะฉะนั้น ผมจึงคิดว่า “ พวกคุณหาเรื่องตายเอง ” ครับ หากมีการสูญเสียกับพวกคุณอีก ผมคงพูดได้ประโยคเดียว นั่นคือคำว่า “ สมควร ”