เรารักพระเจ้าอยู่หัวและพระราชินี
อันคำว่า “รัก” เป็นนามธรรม ที่เป็นเรื่องยาก ที่เป็นเรื่องสากล แต่กลับไม่มีโรงเรียนไหนในประเทศใด
เปิดสอน “วิชารักเป็น” เพราะความรู้สึกคนเราต่างกัน ความรักก็เป็นหนึ่งในความรู้สึกเหล่านั้นด้วย “รัก” นิยามออกมาเป็นความหมายไม่ได้ว่ารักคืออะไร มีกี่ประเภท มีอะไรบ้าง แต่อันว่า “รัก” ที่สำคัญที่สุดคือ “รักตัวเอง” หากเราไม่รักตัวเอง แล้วใครอื่นไหนจะมารักเรา หลาย ๆ ครั้งที่เราต้องอยู่อย่างเดียวดายเพียงลำพัง จงรักตัวเองให้มาก หาสิ่งที่เราชอบ หรือสนใจทำ อย่าทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเราดูแลตัวเองไม่ได้ เพราะจะไม่มีใครอื่นไหนกล้าที่หยิบยื่นโอกาสให้เราได้เข้าไปดูแล “รู้จักให้อภัย รัก” คือการให้อภัย ความแตกต่างระหว่างคนสองคน หรือหลาย ๆ คน บางครั้งอาจทำให้เกิดความขัดแย้ง เปิดใจให้กว้าง อาจทำให้เราเข้าใจในสิ่งที่พวกเขาเป็นได้ดียิ่งขึ้น ทุกอย่างมักมีเหตุผล จดจำในสิ่งที่ดี ๆ รู้จักรักรู้จักให้อภัย “เอาใจเขามาใส่ใจเรา” จงถนอมน้ำใจซึ่งกันและกัน คนเราแต่ละคนเกิดมาจากคนละพ่อคนละแม่ มาจากคนละถิ่นคนละฐาน การปรับตัวเป็นการดีที่สุดที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ จงเอาใจเขามาใส่ใจเรา และเอาใจเราให้เขาดูแล “คำพูดและการกระทำ การกระทำ” การแสดงออกเป็นส่วนหนึ่งของความรัก เพราะ 2 สิ่งนี้เป็นตัวสื่อรักอย่างหนึ่ง อันว่า “บอกรักล้านครั้ง ไม่เท่าการแสดงออกเพียงครั้งเดียว” ดังเช่นการดำรงชีวิตในแต่ละวัน ไม่มีเวลาไหนเลยที่เราจะไม่พูดหรือไม่กระทำ ดังนั้นจำเป็นมาก ๆ ที่ต้องสื่อด้วยวิธีนี้ หากเรารู้สึกรักแต่ไม่แสดงออก แล้วใครไหนกันจะมารู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา
อันคำว่า “พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว” ซึ่งแปลว่าเท้าของพระมหากษัตริย์ผู้ทรงเป็นพระเจ้าอยู่บนศีรษะ เป็นสำนวนที่แสดงให้เห็นว่าผู้พูดยกพระเจ้าแผ่นดินขึ้นเทิดทูนไว้สูงสุด โดยขอให้พระบาทของพระองค์ท่านอยู่เหนือศีรษะของตน และเมื่อกล่าวถึงพระองค์ก็ขอใช้คำอ้างถึงเฉพาะพระบาทของพระองค์ท่านเท่านั้น