by tarato13 » Wed Jun 22, 2011 2:05 pm
คำราชาศัพท์มี ๓ ประเภท คือ คำราชาศัพท์สมบูรณ์ คำราชาศัพท์ไม่สมบูรณ์ และคำราชาศัพท์ที่มาจากคำสามัญ
๑. คำราชาศัพท์สมบูรณ์ เป็นคำส่วนหนึ่งที่เป็นคำราชาศัพท์มาแต่เดิม จัดเป็นคำราชาศัพท์รูปแบบ มีรูปคำ ความหมายและวิธีการใช้คงที่ ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงรูปคำ ไม่ต้องมีคำประกอบหน้าประกอบหลัง ถ้าเติมคำประกอบหน้าประกอบหลังเข้าไปก็ถือว่า "ผิด" คำราชาศัพท์สมบูรณ์มีจำนวนไม่มากนัก มีทั้งคำที่มาจากภาษาบาลีสันสกฤต เขมร ไทย และภาษาอื่นอีกเล็กน้อย คำราชาศัพท์สมบูรณ์ใช้ได้ทันที มีทั้งที่เป็นคำนามและคำกริยา เช่น
คำนาม ได้แก่ พลับพลา (ที่พักชั่วคราว) พาหุรัด (กำไลแขน) ทองกร (กำไล กำไลมือ) น้ำโสม น้ำจัณฑ์ (เหล้า) เป็นต้น คำพวกนี้ไม่ต้องมี "พระ" ประกอบอยู่
คำประสมอื่น ๆ ที่มีคำว่า "พระ" ประกอบอยู่กลาง เช่น สร้อยพระศอ ฉลองพระองค์ ลายพระหัตถ์ รถพระประเทียบ ฯลฯ
คำกริยา ได้แก่ เสด็จ โปรด เสวย บรรทม ตรัส กริ้ว สรง ประสูติ ประทาน ประชวร ฯลฯ
รวมทั้งคำประสมอื่น ๆ เช่น ทอดพระเนตร ทราบฝ่าละอองธุลีพระบาท โปรดเกล้าฯ ทูลเกล้าฯ น้อมเกล้าฯ ด้วยเกล้าฯ ฯลฯ
ข้อที่น่าสังเกตเกี่ยวกับการใช้คำราชาศัพท์สมบูรณ์ก็คือ ผู้ใช้มักใช้ผิดด้วยความไม่รู้หรือเข้าใจผิด โดยการเติมคำ "พระ" หน้าคำนามราชาศัพท์สมบูรณ์ หรือเติมคำ "ทรง" หน้าคำกริยาราชาศัพท์สมบูรณ์ การกระทำดังกล่าวเป็นการกระทำที่ไม่ถูกต้อง
๒. คำราชาศัพท์ไม่สมบูรณ์ เป็นคำราชาศัพท์รูปแบบเช่นเดียวกับคำราชาศัพท์สมบูรณ์ คำราชาศัพท์ไม่สมบูรณ์เป็นคำมีศักดิ์สูงกว่าคำสามัญ ปกติมักจะไม่ใช้ภาษาทั่วไป คือหากไม่ใช้เป็นคำราชาศัพท์ ก็มักใช้เป็นภาษาวรรณคดีหรือภาษาการประพันธ์ที่เน้นแสดงออกถึงความรู้สึกและอารมณ์เป็นสำคัญ
คำราชาศัพท์ไม่สมบูรณ์จะนำมาใช้ทันทีไม่ได้ ต้องนำมาปรุงแต่งเสียก่อน ด้วยวิธีเติมคำประกอบหน้าหรือคำประกอบหลังตามแต่กรณี ตัวอย่างเช่น
วัง เป็น ราชวัง พระราชวัง พระบรมมหาราชวัง วังหลวง
อาราม เป็น พระอาราม พระอารามหลวง
เนตร เป็น พระเนตร
แสง เป็น พระแสง พระแสงต้น พระแสงทรง
ประพาส เป็น ประพาสต้น
ฯลฯ
๓. คำราชาศัพท์ที่มาจากคำสามัญ คำราชาศัพท์รูปแบบ ทั้งคำราชาศัพท์สมบูรณ์และคำราชาศัพท์ไม่สมบูรณ์มีคำอยู่เพียงจำนวนหนึ่งเท่านั้น แต่คำราชาศัพท์จำเป็นต้องมีคำใหม่ ๆ เกิดขึ้นเสมอตามธรรมชาติของภาษา คำราชาศัพท์ที่จะเกิดขึ้นใหม่จึงต้องมาจากคำสามัญ ทั้งคำไทย และคำต่างประเทศที่ใช้อยู่ในปัจจุบันนั่นเอง
คำสามัญเมื่อจะนำมาใช้เป็นคำราชาศัพท์ ต้องนำมาปรุงแต่งโดยการเติมคำประกอบหน้าหรือคำประกอบหลังเช่นเดียวกับคำราชาศัพท์ไม่สมบูรณ์ ดังตัวอย่าง
ลูก เป็น พระลูก ลูกหลวง
ปืน เป็น พระแสงปืน พระแสงปืนต้น ปืนต้น
เรือ เป็น เรือต้น เรือหลวง เรือพระที่นั่ง
ฯลฯ
(คัดจากหนังสือ "ราชาศัพท์" โดย สนิท บุญฤทธิ์)
จากคุณ : วศินสุข - [ 23 ก.ย. 49 12:09:45 ]